Paramoulipist

Dans le cadre de l’atelier ‘Libérez les Oeuvres!’ au KBR, quelques Gutenbergiens numérisent une lettre de Camille Claudel, rentrée en domaine public depuis le 1er janvier 2014, à Auguste Rodin.

Les moines d’aujourd’hui s’appellent Tesseract, Gocr ou Cuneiform. Ils transfèrent l’image au texte, mais comme ils ne savent pas lire tout comme beaucoup de moines au Moyen-Age, ils introduisent des erreurs. Aux Gutenbergiens d’aujourd’hui de les enlever. Ou comment le cours de l’histoire invertit certains sens de mots. » Read the rest of this entry «

In order to be able to remix the work of Neel Doff, the content of the old books needs to be converted in plain text-files. Therefore, I used a bookscanner, I would have loved to use this one, but it needs some repairing; and an OCR-software that turns the image into legible text.

There is a direct relationship between the history of printing techniques and the quality of the final text-file. Could it be an interesting topic for a research project one day? For the moment, comparing the results is already an adventure. » Read the rest of this entry «

After the consumer-like scanning process of two books of Neel Doff, I thought I was in heaven. The pdf that it gives as result is neat, keeps the nice texture of the old book and reads very well on an e-reader.
But to make this work accessible for machinal agents, the text needs to be non-formatted in a plain text-file. » Read the rest of this entry «

From 22nd July to 27th July French programmer and artist Olivier Heinry and me are in residency in Constant Variable, to explore the connections between literary creation and Python, a programming language that allows for scripting, text analysis and much more.
Olivier focusses on remixing spam and reusing the spam networks as alternative publishing platforms for ficticious authors who write using artistic algorithms. I take on the development of Neel Dorpf, a female literary spammer whose work is focused on mirroring the letters of contemporary women who offer their services by mail in the naturalist portraits of the characters of Neel Doff’s texts, who offer their services in order to survive. This residency was inspired by the worksessions of Algolit.

We present the results of this week’s work on Saturday during a Kitchen Table Presentation, from 19h onwards! Bring food & drinks.

Notes on the fly: http://note.pad.constantvzw.org:8000/1025

Editions de la Toison d’Or, Bruxelles, 1943

Body with cut spine

Last Friday I spent some time with Michael Korntheuer from Hackerspace Brussels in order to digitize two books written by Neel Doff, a Brussels author whose work has been welcomed in the public domain this year and whose work I’m trying to get read by machinal agents during a residency with Olivier Heinry in Variable.
We scanned Keetje, an edition on dusty yellowish paper of 1954 by the Brussels publisher La Renaissance du Livre; and Jours de Famine et de Détresse, an edition on even more fragile paper of 1943 by another Brussels publisher Editions de la Toison d’Or. It caused some problems but in the end it worked and I finally uploaded the books and became a volunteer to the Gutenberg Project! Thanks, Michael. » Read the rest of this entry «

Le XXIe siècle nous met à disposition de grandes collections par un simple click de souris. Tout texte qui n’est pas disponible digitalement, peut l’être en utilisant un scanner et des logiciels d’OCR dont des modèles domestiques se développent.

La culture de la copie crée de nouveaux défis pour l’écrivain de fiction littéraire. » Read the rest of this entry «

Tijdens VJ13 presenteerde Michael Korntheuer zijn geautomatiseerde DIY-bookscanner. Pierre Marchand en John Haltiwanger experimenteerden met OCR-software die een fac-simile kan maken van een gescand boek.
Dit project riep een aantal vragen op, waarvoor ik enkele mensen interviewde.
Tijdens Verbindingsprotocollen in het kader van Artefact 2012 bundelde ik de ideeën en de interviews in deze publicatie: Funzie Fonzie Leesmasjien: bedenkingen en interviews

Veel leesplezier.
Met dank aan iedereen die hieraan meewerkte!

De grootschalige digitalisering van Google Books en de illusoire toegankelijkheid van hun archief hebben me al vaker rillingen bezorgd. De uniformiteit van de boeken die op no-time uit de Espresso Book Machine schuiven, vond ik eerder ontgoochelend ondanks de lichte opwinding die ik voelde voor het principe. Door de inburgering van de e-reader in mijn leven ervaar ik de prijs van een e-boek als pure huichelarij en de exclusieve download-per-machine-strategie van Kindle vind ik een misdaad. Mijn enthousiasme voor een DIY-digitalisering van de boekcultuur is daarom groot.

Het Funzie Fonzie Leesmasjien tijdens VJ13 volgende week is een artistiek experiment in die richting. » Read the rest of this entry «

Het privé-gebruik van een digitale boekscanner als Funzie Fonzie Leesmasjien stelt de vraag naar wat het boek als object in wezen is.

Die vraag groeide vanuit de vaststelling dat het voor de makers van de machine en de software vanzelfsprekend was, dat het boek niet ongeschonden uit het proces zou komen. Ik ben een boekenwurm, maar het boek als object heeft me nooit echt geïnteresseerd. Ik merkte nochtans dat de vanzelfsprekendheid van de destructie me een sterk gevoel van ongemakkelijkheid bezorgde, dat ik niet meteen kon plaatsen.
Ik besliste ten rade te gaan bij enkele mensen voor wie het fysieke boek wel belangrijk is als object. Ik wil mee door hun ogen kijken naar dit proces, in de hoop dat de context van deze voor hen waarschijnlijk radicale ingreep scherper zal worden, en er verbindingen worden gemaakt, die nu nog ondenkbaar zijn.

Ik herinnerde me een gesprek met K, een enthousiast persoon die me op een zomeravond tijdens een festival in een passioneel gesprek over literatuur, had bekend dat ze wel eens duizend euro durft uitgeven aan een boek. Vervolgens sprak ik met Peter, iemand voor wie het boek als verzamelobject een broodwinning is. En tenslotte bleek Michael, de maker van de bookscanner, zelf ook een groot liefhebber te zijn. » Read the rest of this entry «

De tweede vraag die zich aanbood tijdens de voorbereidingen van Funzie Fonzie Leesmasjien, gaat over het gebruik. Als we ook met het digitale materiaal aan de slag kunnen, m.a.w. als onze gescande boeken niet alleen beelden zijn, maar ook tekstbestanden, waarvan niet alleen de tekstuele inhoud, maar ook de lettertypes en de herkenningsdata beschikbaar zijn, wat betekent dat dan voor ons, als digitale ontwerpers, kunstenaars, schrijvers?

In die vraag schuilt het probleem van het copyright. » Read the rest of this entry «