Paramoulipist

The four bash agents, ‘cat’, ‘tr’, ‘sort’ and ‘uniq’ easily collaborate in order to provide us in less than a second with a list of unique words in a text.
Their play allows for different readings. » Read the rest of this entry «

LTTL BRTHR
CHPTR 1

“RPRT T TH DMNSTRTN FFC MMDTLY

Read more here…
» Read the rest of this entry «

L1ttl3 Br0th3r

1’m 4 s3n10r 4t C3s4r Ch4v3z h1gh 1n S4n Fr4nc1sc0’s sunny M1ss10n d1str1ct, 4nd th4t m4k3s m3 0n3 0f th3 m0st surv31ll3d p30pl3 1n th3 w0rld. My n4m3 1s M4rcus Y4ll0w, but b4ck wh3n th1s st0ry st4rts, 1 w4s g01ng by w1n5t0n. Pr0n0unc3d “W1nst0n.”

Inspired by the gaming culture of Cory Doctorow’s Little Brother, the novel has been rewritten in basic l33t speak by the Bash agent ‘sed’, replacing A by 4, E by 3, I by 1, O by 0.

L33t was invented by hackers in the 80’s to prevent their websites from simple keyword searches. It was widely spread by online gamers afterwards. Phrases such as ‘I am elite’ became common place, and somewhere down the line l33t speak crept in, reforming the phrase into ’1 4m 3l1t3′ in order to demonstrate that the speaker was a hacker and someone to be feared. L33t speak became so succesfull that the use of it now is cliché.

Our Bash agent seems to confirm the cliché: it only takes a oneliner of less than 50 characters to turn an entire novel into the perfectly legible retro-language, and this, in less than a second. As a reader it raises a question to ex-users of L33t: could the experience of reading the novel in the different degrees of l33t-complexity be compared to reading it in Old English, in Shakespeare’s Early Modern English or in Chaucer’s Middle English?

The oneliner:

$ cat Cory_Doctorow_-_Little_Brother.txt | sed ‘s/[aA]/4/g ; s/[eE]/3/g ; s/[Ii]/1/g ; s/[oO]/0/g’ > novel.txt

—

Read more about this project: 1984 Little Brother Git
You find more versions of the novel on this blog and on gitorious.

Tot Later in de versie van de Bezige Bij Antwerpen werd feestelijk gelanceerd in Ateliers Mommen op 14 september 2013.
Met dank aan iedereen die erbij was!

» Read the rest of this entry «

Tijdens VJ13 presenteerde Michael Korntheuer zijn geautomatiseerde DIY-bookscanner. Pierre Marchand en John Haltiwanger experimenteerden met OCR-software die een fac-simile kan maken van een gescand boek.
Dit project riep een aantal vragen op, waarvoor ik enkele mensen interviewde.
Tijdens Verbindingsprotocollen in het kader van Artefact 2012 bundelde ik de ideeën en de interviews in deze publicatie: Funzie Fonzie Leesmasjien: bedenkingen en interviews

Veel leesplezier.
Met dank aan iedereen die hieraan meewerkte!

De grootschalige digitalisering van Google Books en de illusoire toegankelijkheid van hun archief hebben me al vaker rillingen bezorgd. De uniformiteit van de boeken die op no-time uit de Espresso Book Machine schuiven, vond ik eerder ontgoochelend ondanks de lichte opwinding die ik voelde voor het principe. Door de inburgering van de e-reader in mijn leven ervaar ik de prijs van een e-boek als pure huichelarij en de exclusieve download-per-machine-strategie van Kindle vind ik een misdaad. Mijn enthousiasme voor een DIY-digitalisering van de boekcultuur is daarom groot.

Het Funzie Fonzie Leesmasjien tijdens VJ13 volgende week is een artistiek experiment in die richting. » Read the rest of this entry «

Het privé-gebruik van een digitale boekscanner als Funzie Fonzie Leesmasjien stelt de vraag naar wat het boek als object in wezen is.

Die vraag groeide vanuit de vaststelling dat het voor de makers van de machine en de software vanzelfsprekend was, dat het boek niet ongeschonden uit het proces zou komen. Ik ben een boekenwurm, maar het boek als object heeft me nooit echt geïnteresseerd. Ik merkte nochtans dat de vanzelfsprekendheid van de destructie me een sterk gevoel van ongemakkelijkheid bezorgde, dat ik niet meteen kon plaatsen.
Ik besliste ten rade te gaan bij enkele mensen voor wie het fysieke boek wel belangrijk is als object. Ik wil mee door hun ogen kijken naar dit proces, in de hoop dat de context van deze voor hen waarschijnlijk radicale ingreep scherper zal worden, en er verbindingen worden gemaakt, die nu nog ondenkbaar zijn.

Ik herinnerde me een gesprek met K, een enthousiast persoon die me op een zomeravond tijdens een festival in een passioneel gesprek over literatuur, had bekend dat ze wel eens duizend euro durft uitgeven aan een boek. Vervolgens sprak ik met Peter, iemand voor wie het boek als verzamelobject een broodwinning is. En tenslotte bleek Michael, de maker van de bookscanner, zelf ook een groot liefhebber te zijn. » Read the rest of this entry «

De tweede vraag die zich aanbood tijdens de voorbereidingen van Funzie Fonzie Leesmasjien, gaat over het gebruik. Als we ook met het digitale materiaal aan de slag kunnen, m.a.w. als onze gescande boeken niet alleen beelden zijn, maar ook tekstbestanden, waarvan niet alleen de tekstuele inhoud, maar ook de lettertypes en de herkenningsdata beschikbaar zijn, wat betekent dat dan voor ons, als digitale ontwerpers, kunstenaars, schrijvers?

In die vraag schuilt het probleem van het copyright. » Read the rest of this entry «

De eerste vraag die de boekscanner stelt, is er een van een omwenteling qua beschikbaarheid.

De stapels boeken die we hadden meegezeuld naar HSB voor de eerste ontmoeting, waren van een oneindige diversiteit, zowel qua taal, als qua genre. Dat is eigen aan de internationale context van Brussel en de interdisciplinaire context van Constant en HSB. Boeken over design, grafische vormgeving en techniek in het Engels, Frans, Russisch, lagen zij aan zij met romans en poëzie in het Nederlands en het Spaans. Ze hadden maar één gemeenschappelijke noemer: ze kwamen allemaal uit een persoonlijke boekenkast.

Als we inderdaad een eenvoudige manier vinden om onze boeken te digitaliseren, zoals we dat ook met cd’s en dvd’s hebben gedaan, op welke manier zullen we die dan gebruiken, beschikbaar stellen en uitwisselen, al is het maar onder vrienden en familie? Deze vraag wordt uitgewerkt in een project rond het openstellen van gespecialiseerde prive-bibliotheken, een initiatief van fo.am waaraan Constant vanaf 2012 zal meewerken.

Na de ontmoeting van het LabtoLab-netwerk in Medialab Prado in juni 2010 in Madrid, organiseerden we met het Constant-team onze eerste brainstorm over VJ13 op een terras in het schitterende stadspark Retiro.
Brainstorms zijn onmogelijk te reconstrueren. De enige herinnering die ik eraan over hou, is het moment waarop de eerste verbinding werd gelegd tussen alle verschillende ideeën en goestingen. Die verbinding lag in het woord ‘scanning’, het proces om iets fysieks digitaal te maken en terug. » Read the rest of this entry «