Paramoulipist

Literaire algoritmische spelen: Markov Chain

January 24th, 2016 § 0 comments § permalink

De Markov Chain werd ontworpen in 1906 door Andrey Markov, een Russische wiskundige die het leven liet in 1992.
Dit algoritme ligt aan de basis van heel wat softwares die spam genereren.
Het wordt gebruikt voor systemen die een reeks evenementen beschrijven die onderling afhankelijk van elkaar zijn. Wat gebeurt, hangt enkel af van de vorige stap. Daarom worden Markov Chains ook ‘geheugenloos’ genoemd.

Het spel werd ontwikkeld in twee versies, een versie met zinnen en een kaartsysteem (ism Brendan Howell, Catherine Lenoble en Désert Numérique); en een versie met voorwerpen (ism de deelnemers aan de workshop in december 2015 in Consonni, Bilbao: Itziar Olaizola, Emanuel Cantero, Pablo Mendez, Ariadna Chezran, Iñigo Benito, Itziar Markiegi, Josefina Rocco, Andrea Estankona, Mawa Tres (Juan Pablo Orduñez), Maria Ptqk).

Transmediale, Berlijn, jan 2015

» Read the rest of this entry «

Algoritmische vertellers

January 4th, 2016 § 0 comments § permalink

Een jaar lang zal ik het narratieve potentieel van algoritmes onderzoeken.

In mijn aanpak wil ik ze zowel benaderen als spelleiders, schrijvers van teksten en vertellers op een scène. Tijdens een vooronderzoek testte ik al enkele formules uit met eenvoudige algoritmes zoals de Quicksort.
Voor dit onderzoek wil ik me toespitsen op zelflerende algoritmes die school maken in de verwerking van big data die we dagelijks produceren door ons gebruik van Google, Facebook, smartphones enz. Gelijkaardige computermodellen worden gebruikt voor tekstmining, het veld waartoe ik me wil beperken voor dit onderzoek.

Door de algoritmes te deconstrueren en hen vervolgens in te zetten in andere contexten dan die waarvoor ze gemaakt zijn, hoop ik hun poëtische aard te ontsluieren. Mijn focus ligt daarbij op het verhaal en het spel, en veel minder op hun technische performativeit.

Voor dit onderzoek kreeg ik de toekenning van een onderzoeksgerichte beurs van de Vlaamse Overheid.

Literaire algoritmische spelen: L’abécédaire

December 23rd, 2015 § 0 comments § permalink

L’abécédaire is a constraint by Oulipo: ‘Texte où les initiales des mots successifs suivent l’ordre alphabétique’.

The Quicksort-algorithm is very helpful to play l’abécédaire as a game.
Rules in English & French: http://www.algolit.net/images/abecedaire.pdf

More in Dutch:

L’abécédaire is een recept van Oulipo:
‘Texte où les initiales des mots successifs suivent l’ordre alphabétique’.

Het Quicksort-algoritme is een dankbaar algoritme om l’abécédaire als spel te spelen, binnen of op straat. » Read the rest of this entry «

Woorden tellen

December 8th, 2015 § 0 comments § permalink

Het is erg verleidelijk om woorden te gaan tellen in je eigen werk. De roman Tot Later telt 14311 verschillende woorden, of 118562 woorden in totaal, verdeeld over 7836 zinnen. Serendipiteit is nooit ver weg bij het schrijven, dus zie hier, de middelste zin van het boek luidt: “Poesjelief!” » Read the rest of this entry «

Counting words

December 8th, 2015 § 0 comments § permalink

While exploring NLTK or Natural Language Toolkit, I came across an interesting way of ‘reading’ The Book of Genesis.
This post is a small report. You find a a Dutch variant here. » Read the rest of this entry «

Schrijvers op het net

December 3rd, 2015 § 0 comments § permalink

Een overzicht van links naar interessante ‘algoliteraire creaties’ die gebruik maken van het internet.

Naar aanleiding van het programma in Passaporta: http://passaporta.be/agenda/schrijvers-op-het-net-ecrire-a-lere-dinternet

» Read the rest of this entry «

1984 revisited vandaag

April 4th, 2015 § 0 comments § permalink

Het project krijgt vandaag, op 4 april 2015, een nieuwe start!

Met dank aan AM Heath and the Estate of the late Sonia Brownell Orwell & Arbeiderspers voor het gebruik van George Orwell’s 1984 voor datamining & datamatching.

“{KMI, weer op plaats van lezen} Het is overal zwaarbewolkt en ook plaatselijk nevelig. Op de meeste plaatsen valt er lichte regen of motregen. Wat lichte smeltende sneeuw in de Hoge Ardennen. De klokken slagen {tijd van schrijven} één uur éénentwintig. {meest voorkomende meisjesnaam plaats van lezen} Emma {meest voorkomende familienaam plaats van lezen} Peeters, {haal weg wat niet tot algoritmisch perspectief behoort} haast zich door {adres thuis, beschrijving in Street View} de donkere gang van {beschrijving door Mechanical Turk} een saai blokjesﬂatgebouw, ze beweegt zich niet snel genoeg voort om te kunnen zeggen dat ze zich verplaatst met een auto of fiets, en haar hartslag is te laag voor een jogger.”

Tot later in déjà vu

November 30th, 2014 § 0 comments § permalink

Het is 30 november, nat en donker. Het KMI geeft 3°C. Buiten troept een zwerm mensen samen op de hoek van het Vossenplein. Waar vanmiddag nog grote collecties snuisterijen waren uitgestald, dansen en drinken ze. Af en toe weerklinkt het refrein van een popsong, omdat ze het luidkeels meezingen. Een jaar nadat mijn roman ‘Tot Later’ verscheen, een verhaal dat zich afspeelt aan een plein dat dreigt te verdwijnen in de handen van een promotor, plakken de protestaffiches massaal op de bomen van het plein hier beneden, dat als sfeervol en tijdloos in alle toeristische gidsen beschreven staat. Aan een jonge linde voor de kerk kan ik nog het silhouet van de promotor onderscheiden. Hij werd er vanmiddag voor een volle markt publiekelijk opgehangen. » Read the rest of this entry «

Revisiting Little Brother: a 1984-spam Vanessa took off his glasses

June 27th, 2014 § 0 comments § permalink

‘I would have been ten or fifteen pointy little bastards and we held each other and ground my jaws together. “We just drifted apart.” We walked like two people whom he did not seek power for its freedom. If I get a new Middle group splits off from the larynx without involving the higher brain centres at all. Likelier still, nobody knew how we were rubbing our sweaty bodies against each other as long as they parted at the Party is infallible. But since in reality disappeared. Each of the day. Of course. I was going to do so. It was now his diary. And in the future was unimaginable. What certainty had he added half-nostalgically: “‘Oranges and lemons,” say the – Something changed in some connection to this country. But your father is –” She bit into it. Chewed. Swallowed. Gave every impression of having very few words were not continuous. There had been singled out for the counter-attack. Four, five, six – in some way so that his heart a feeling of her t-shirt. Her warm tummy, her soft navel. They inched higher.’

The Python agents’ association called ‘Markmix‘ offer us a version of Doctorow’s Little Brother that brings the novel back in the loop, merging Orwell’s 1984 back into Little Brother. 1984 was a clear inspiration for Doctorow. Many details in the text reveal the source, as f.e.the first nickname of the main character Marcus Yallow. He calls himself w1n5t0n. Pronounced “Winston.”

Brendan Howell wrote a script in which he adapted one of the most used algorithms in our networked society: the Markov chain. » Read the rest of this entry «

1984:revisiting – rights granted!

June 20th, 2014 § 0 comments § permalink

On Thursday 19th June I received this short message that filled me with joy.

From now on, all actions on the text of 1984 will be executed ‘with the permission of AM Heath and the Estate of the late Sonia Brownell Orwell’ and this until June 2016, for sure.

Sonia Brownell Orwell was the last wife of George Orwell. She married him three months before his death. It is said that she ‘was the model for Julia, the heroine of Nineteen Eighty-Four, the “girl from the fiction department” who brings love and warmth to the middle-aged hero, Winston Smith.’ (http://en.wikipedia.org/wiki/Sonia_Orwell). As if the character of the novel became a model for her life, she unfortunately ended up in poverty, ill and miserable in a basement flat in Paris. For more details: https://suite.io/paul-john-ramos/28f32p6