Paramoulipist

This site was first published as www.adashboard.org. In 2013 I changed it to www.paramoulipist.be. Why?

» Read the rest of this entry «

Dit verhaal verscheen in V/J 9, een publicatie van Constant, 2006.
Copyright November 2006 An Mertens. Copyleft: dit werk is vrij, je kan het verspreiden en/of veranderen onder de voorwaarden van de Free Art License.
Download als pdf.

※ ⁂ ⁎ ⁘ ※ ⁂ ⁎ ⁘ ※ ⁂ ⁎ ⁘ ※ ⁂ ⁎ ⁘ ※ ⁂ ⁎ ⁘ ※ ⁂ ⁎ ⁘ ※ ⁂ ⁎ ⁘ ※ ⁂ ⁎ ⁘

Over Spelen

Het onderjurkje rolde uit de printer. Aurora trok het aan en glimlachte tevreden. De loden lijnen legden zich precies onder haar borsten in een puntige w. Ze ondersteunden een symmetrische uitbarsting van witte, gele en oranje vlakken. Op haar buik stond een reiger. Zijn poten raakten scheerlings het driehoekje van kabbelende golfjes aan haar venusheuvel.
Aurora was erin geslaagd om het art-deco-glaswerk, dat hoog troonde in het restaurant bij de Beurs, op haar jurk tot leven te brengen. Ze streepte haar ogen dik aan met kool en vuurrood poeder. Uit de lade viste ze de jadegroene hanger. Donkere druivendruppels legden zich in de kuiltjes onder haar hals.
Achter de collectie fotoalbums van haar voorouders, diep onder in de kast, haalde ze de arm. Ze rolde de wilde zijden sjaals uit en streelde de blauwe hand. De rubbergel voelde zo zacht als haar eigen huid en nam meteen haar lichaamswarmte aan. Ze drukte op de hand en neep in de duimheuvel, die meegaf, precies zoals haar spierweefsel. Een staaltje van menselijk vernuft, dacht ze, terwijl ze de hand aan de dynamische slang klikte.
Voor ze inlogde, staarde ze nog een tijdje naar de hand. Het was haar verborgen wereld die naakt op de tafel stond, een geheim dagboek waaraan ze een stukje verder zou schrijven. Als andere ogen naar de hand zouden kijken, zouden ze haar ziel roven, en haar brandmerken voor verboden wellust en onvergeeflijke fouten. Zelfs Jan wist niet dat ze de hand had. Voor het eerst in tien jaar was de hand iets dat ze niet met hem kon delen. En daar genoot ze van. » Read the rest of this entry «

Dit verhaal verscheen in het mediatijdschrift AS (Andere Sinema), n° 178 zomer 2005-2006.
Copyright: Creative Commons, Naamsvermelding, Niet-commercieel, Gelijk Delen België.
Download hier als pdf.

Omdat ik graag zorgvuldige keuzes maak op warme zomerdagen, neem ik ’s ochtends eerst een forecastbreak op de ergonomische matras van de club aan het water. De zon valt daar precies op mijn nieuwste Human Powerlabel, een zilveren strip die in een rechte lijn van mijn heup tot aan mijn enkel loopt. Met de zon op het label glinster ik net zo als de kabbelende golfjes in het kanaal en dat vind ik maximaal.
Op de ochtend van 30 augustus 2046 lag Benna naast me. Zij droeg een rode strip met driedimensionale effecten. Heel verleidelijk. Sippend van een limoenenmilkshake maakten we plannen voor de dag die voor ons lag. Benna stelde voor om naar 1070 Brussels te zwemmen en te luieren in de hammam van de mediterraanse vrijhandelszone. Ik voelde meer voor een wedstrijd crawl tot het koninklijk telepresentiepark en een virtueel bezoek aan Tokyo of Sidney.
‘Het is zondag,’ argumenteerde Benna. ‘Alle robotten zijn bezet door eurowerkers die hun vrije dag in hun thuisland doorbrengen.’ Ook waar.
Voor ons dreef een witte dikbuikige man voorbij op een gehuurde motorstoel, een blauwe ster op zijn bil. De typische toerist. » Read the rest of this entry «